blog

احیای قلبی ریوی (CPR) مجموعه ای از اقدامات برای نجات فردی است که دچار حمله قلبی شده است. حمله قلبی زمانی اتفاق می افتد که قلب به طور ناگهانی و ناگهانی متوقف می شود و خون به اندام ها و بافت ها نمی رسد. در صورت عدم درمان، ایست قلبی می تواند منجر به مرگ شود.
CPR شامل دو مرحله است:
ماساژ قلبی: این ماساژ برای حفظ جریان خون به مغز و سایر اندام های حیاتی انجام می شود.
تنفس دهان به دهان: این کار برای تامین اکسیژن به مغز و سایر اندام های حیاتی انجام می شود.
مراحل احیای قلبی ریوی به شرح زیر است.
ارزیابی وضعیت فرد: ابتدا باید مطمئن شوید که فرد بیهوش است. برای این کار، نام او را صدا بزنید و شانه هایش را بالا بیندازید. اگر فرد پاسخگو نباشد، بیهوش است.
تماس برای کمک: بلافاصله با 115 تماس بگیرید و کمک بخواهید.

برای باز کردن راه هوایی: برای باز کردن راه هوایی، ویزیت متخصص ریه در منزل سر بیمار را به عقب بکشید و چانه را بلند کنید.
**تست تنفس:** برای بررسی تنفس، به قفسه سینه فرد نگاه کنید و به تنفس او گوش دهید. اگر فرد نفس نمی کشد، به مرحله بعدی بروید.
ماساژ قلبی را شروع کنید: ماساژ قلبی را با قرار دادن کف دست خود روی سینه فرد شروع کنید. هر 30 بار ماساژ، دو نفس دهان به دهان بکشید.
CPR را ادامه دهید: CPR را تا رسیدن کمک یا هوشیاری فرد ادامه دهید.
احیای قلبی ریوی در منزل توسط متخصص ریه به شرح زیر انجام می شود:
متخصص ریه ابتدا وضعیت فرد را بررسی می کند تا مطمئن شود که ایست قلبی رخ داده است.
متخصص ریه اقدامات لازم را برای باز کردن راه هوایی، بررسی تنفس و ماساژ قلب انجام می دهد.
یک متخصص ریه همچنین ممکن است از دفیبریلاتور برای شوک قلب استفاده کند.
احیای قلبی ریوی در خانه می تواند شانس زنده ماندن فرد را پس از ایست قلبی به میزان قابل توجهی افزایش دهد. بنابراین یادگیری نحوه انجام CPR برای همه ضروری است.
در اینجا چند نکته برای CPR مناسب آورده شده است.
از نیروی کافی برای ماساژ قلب خود استفاده کنید. 30 حرکت ماساژ باید در عرض 2 دقیقه انجام شود.
برای تنفس دهان به دهان، دهان خود را روی دهان بیمار قرار دهید و به آرامی نفس بکشید.
اگر فرد بالغ است، 30 بار با دو نفس به سمت راست ماساژ دهید. اگر کودک است با هر نفس 15 بار ماساژ دهید.
اگر فرد دچار شکستگی دنده شده است، از ماساژ قلبی از طریق پارچه استفاده کنید.
در صورت بروز مشکل در احیای قلبی ریوی، از کمک به دیگران نترسید.

علائم حیاتی بیمار که توسط متخصص داخلی در منزل مشاهده می شود عبارتند از:

فشار خون: فشار خون یکی از مهم ترین علائم حیاتی است که سلامت قلب را نشان می دهد. فشار خون بالا می تواند خطر بیماری قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی و سایر بیماری ها را افزایش دهد.
ضربان قلب: ضربان قلب تعداد ضربان در دقیقه است. ضربان قلب طبیعی در بزرگسالان بین 60 تا 100 ضربه در دقیقه است. ضربان قلب تند یا آهسته می تواند نشانه یک بیماری زمینه ای باشد.
دمای بدن: دمای بدن نشان دهنده گرم یا سرد بودن بدن است. دمای طبیعی بدن در بزرگسالان 36 تا 37 درجه سانتیگراد است، افزایش دمای بدن می تواند نشانه عفونت یا بیماری دیگری باشد.
تنفس: تنفس تعداد تنفس در یک دقیقه است. تنفس طبیعی در بزرگسالان بین 12 تا 16 تنفس در دقیقه است. تنگی نفس یا تنگی نفس ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد.

ویزیت متخصص داخلی در منزل با علایم حیاتی بدن بیمار را معاینه میکند.

علاوه بر علائم حیاتی، متخصص داخلی خانگی می‌تواند سایر علائم بیمار از جمله:
علائم تنفسی، مانند سرفه، تنگی نفس یا درد قفسه سینه
علائم روده مانند درد شکم، اسهال یا اسهال
علائم ادراری، مانند درد هنگام ادرار کردن یا تکرر ادرار
علائم عصبی، مانند سردرد، سرگیجه یا بی حسی
علائم پوستی، مانند بثورات یا زخم
پزشک با بررسی علائم حیاتی و سایر علائم بیمار، تشخیص اولیه می دهد و در صورت نیاز می تواند بیمار را به مراکز درمانی ارجاع دهد.

شایع ترین علل زخم پای دیابتی و دست عبارتند از:
نوروپاتی محیطی: در این حالت اعصاب پاها و دست ها آسیب می بیند و فرد درد و فشار را در این ناحیه از دست می دهد. زخم ها تبدیل به زخم می شوند.
بیماری شریان محیطی: در این بیماری عروق خونی پاها و بازوها آسیب دیده و گردش خون در این نواحی کاهش می یابد. این باعث می شود کمبود اکسیژن و مواد مغذی به بافت های پا و بازو برسد و زخم ها به کندی بهبود پیدا کنند.
عفونت - عفونت همچنین می تواند باعث دیابت شود.
گزینه های درمانی برای زخم دیابتی انگشت دست پا عبارتند از:
مراقبت اولیه: این مراقبت شامل تمیز کردن و پانسمان زخم، کنترل عفونت و کاهش فشار روی زخم است.

درمان پزشکی: در صورت بروز عفونت، ممکن است نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشید. برخی داروها همچنین می توانند به بهبود گردش خون در پاها و بازوها کمک کنند.
جراحی: در برخی موارد، ممکن است جراحی برای برداشتن بافت مرده یا آسیب دیده لازم باشد.
در اینجا چند نکته برای پیشگیری از زخم پای دیابتی و دست وجود دارد:
قند خون را تحت کنترل نگه دارید.
از کفش های راحت و مناسب استفاده کنید.
هر روز پاهای خود را چک کنید.
از آسیب مکانیکی به پاهای خود جلوگیری کنید.
اگر متوجه زخم یا جراحت شدید، فورا به پزشک مراجعه کنید.
زخم دیابتی یک بیماری جدی است که می تواند منجر به قطع عضو شود. بنابراین برای دیابتی ها مهم است که از بروز آن جلوگیری کرده و در صورت بروز آن، درمان را فورا آغاز کنند.

درمان خانگی زخم دیابت
زخم دیابتی یک زخم باز است که در افراد دیابتی ایجاد می شود. این زخم ها می توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند، اما بیشتر روی پاها دیده می شوند. زخم های دیابتی در اثر آسیب به اعصاب و رگ های خونی پا ایجاد می شوند. این آسیب ها از احساس درد و سوزش در فرد جلوگیری می کند و به همین دلیل زخم ها به سرعت ایجاد می شوند.
اگر دیابت دارید، مهم است که از پاهای خود به خوبی مراقبت کنید تا از زخم جلوگیری کنید. اگر زخمی دارید، باید سریعا آن را درمان کنید تا از عفونت و عوارض جدی جلوگیری کنید.
درمان خانگی زخم دیابت
درمان خانگی زخم دیابتی انگشت پا , زخم دیابت شامل مراحل زیر است:
زخم را بشویید
اولین قدم در درمان دیابت شستشو با آب و صابون است. برای انجام این کار، زخم را با آب گرم و صابون ملایم بشویید. سپس زخم را با گاز استریل خشک کنید.
ضد عفونی زخم ها
پس از شستن زخم باید آن را تمیز کنید. برای این منظور می توانید از محلول بتادین یا محلول ضدعفونی کننده دیگری استفاده کنید. محلول ضدعفونی کننده را برای چند دقیقه روی زخم قرار دهید و سپس آن را با گاز استریل خشک کنید.
پانسمان زخم

پس از ضدعفونی کردن زخم باید بانداژ شود. برای این کار از یک پانسمان استریل استفاده کنید. پانسمان باید به اندازه ای بزرگ باشد که زخم را کاملاً بپوشاند.
یک تعویض لباس
لباس باید هر روز یا هر دو روز یکبار تعویض شود اگر متوجه علائم عفونت مانند قرمزی، تورم، درد یا ترشح شدید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید.
مواد لازم برای درمان زخم پای دیابتی
مواد لازم برای درمان خانگی زخم پای دیابتی عبارتند از:
آب گرم
صابون ملایم
شکست
محلول بتادین یا محلول های ضد عفونی کننده دیگر
پانسمان استریل
فهرستی از مواد ضروری برای درمان زخم پای دیابتی
مقدار کالا
آب گرم کافی است
مقدار کافی صابون ملایم
مقدار کافی گاز استریلیزاسیون
محلول بتادین
مقدار کافی پانسمان استریل
نکات مهم در درمان خانگی زخم دیابتی
هنگام درمان زخم دیابت در خانه، باید نکات زیر را رعایت کنید:
هنگام شستشو و پانسمان زخم از دستکش استریل استفاده کنید.
زخم را به آرامی لمس کنید تا از ایجاد درد یا ناراحتی برای بیمار جلوگیری کنید.
اگر زخم عمیق یا عفونی است به پزشک مراجعه کنید.
پیشگیری از زخم دیابت
بهترین راه برای پیشگیری از زخم دیابت، کنترل قند خون است. اگر قند خون خود را کنترل کنید، کمتر احتمال دارد به زخم مبتلا شوید. همچنین از پاهای خود به خوبی مراقبت کنید. برای این کار به نکات زیر توجه کنید:
روزانه پاهای خود را از نظر زخم، تاول یا تغییر رنگ بررسی کنید.
ناخن ها را کوتاه و تمیز نگه دارید.
کفش راحت و مناسب بپوشید.
از پیاده روی طولانی مدت خودداری کنید.
رعایت این نکات می تواند از زخم دیابت پیشگیری کرده و به سرعت آن را بهبود بخشد.

علائم زرد زخم

زرد زخم یک عفونت پوستی شایع و مسری است که در کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری در اثر باکتری‌های استافیلوکوک یا استرپتوکوک ایجاد می‌شود.

علائم زرد زخم عبارتند از:

• تاول‌های چرکی کوچک: این تاول‌ها معمولاً در اطراف دهان، بینی، گوش، دست‌ها و پاها ایجاد می‌شوند.
• قرمزی و تورم پوست: پوست اطراف تاول‌ها ممکن است قرمز و متورم شود.
• خارش: تاول‌های زرد زخم ممکن است خارش داشته باشند.
• تب: در برخی موارد، زرد زخم ممکن است باعث تب شود.

راه‌های درمانی زرد زخم برای درمان زخم بستر در منزل کلیک کنید

درمان زرد زخم معمولاً شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها است. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند به از بین بردن باکتری‌های ایجادکننده عفونت کمک کنند.

در موارد خفیف، ممکن است بتوان از پمادهای آنتی‌بیوتیک بدون نسخه برای درمان زرد زخم استفاده کرد. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا تزریقی باشد.

علاوه بر درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها، ممکن است لازم باشد تا اقدامات دیگری نیز برای درمان زرد زخم انجام شود. این اقدامات عبارتند از:

• شستشوی مرتب تاول‌ها با آب و صابون: این کار به جلوگیری از عفونت بیشتر کمک می‌کند.
• پوشاندن تاول‌ها با پانسمان استریل: این کار به محافظت از تاول‌ها و جلوگیری از گسترش عفونت کمک می‌کند.
• جلوگیری از خاراندن تاول‌ها: خاراندن تاول‌ها می‌تواند باعث گسترش عفونت شود.

در صورت مشاهده علائم زرد زخم، باید به پزشک یا متخصص پوست مراجعه شود.

خیر، زرد زخم جزو زخم بستر نیست. زخم بستر یک زخم پوستی است که در اثر فشار طولانی مدت بر روی پوست ایجاد می‌شود. این زخم‌ها معمولاً در نواحی استخوانی مانند سر استخوان دنبالچه، پاشنه پا، آرنج، شانه و ران ایجاد می‌شوند.

زرد زخم نیز یک زخم پوستی است، اما در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می‌شود. این زخم‌ها معمولاً در اطراف دهان، بینی، گوش، دست‌ها و پاها ایجاد می‌شوند.

تفاوت‌های اصلی بین زرد زخم و زخم بستر عبارتند از:

• علت ایجاد: زرد زخم در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می‌شود، اما زخم بستر در اثر فشار طولانی مدت بر روی پوست ایجاد می‌شود.
• محل ایجاد: زرد زخم معمولاً در اطراف دهان، بینی، گوش، دست‌ها و پاها ایجاد می‌شود، اما زخم بستر معمولاً در نواحی استخوانی مانند سر استخوان دنبالچه، پاشنه پا، آرنج، شانه و ران ایجاد می‌شود.
• علائم: زرد زخم با تاول‌های چرکی کوچک، قرمزی و تورم پوست مشخص می‌شود، اما زخم بستر با قرمزی، تورم، درد و ترشح مشخص می‌شود.
• درمان: زرد زخم معمولاً با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شود، اما زخم بستر با اقداماتی مانند جابجایی مکرر بیمار، استفاده از وسایل کمکی و مراقبت از پوست درمان می‌شود.

بنابراین، زرد زخم و زخم بستر دو بیماری متفاوت با علل، علائم و درمان‌های متفاوت هستند.

پودر ترمیم زخم یک پماد یا پودر خشک است که برای کمک به بهبود زخم و درمان زخم درمنزل و کلینیک ها استفاده می شود. این پودرها معمولاً حاوی ترکیباتی هستند که می توانند به موارد زیر کمک کنند:

• تمیز کردن زخم: پودرهای ترمیم زخم می توانند به تمیز کردن زخم و برداشتن هرگونه آلودگی یا بافت مرده کمک کنند.
• جذب ترشحات: پودرهای ترمیم زخم می توانند به جذب ترشحات از زخم کمک کنند. این امر می تواند به کاهش درد و ناراحتی و جلوگیری از عفونت کمک کند.
• ایجاد یک سد محافظ: پودرهای ترمیم زخم می توانند یک سد محافظ بر روی زخم ایجاد کنند. این امر می تواند به محافظت از زخم در برابر عفونت و آسیب بیشتر کمک کند.

پودرهای ترمیم زخم برای انواع مختلفی از زخم ها استفاده می شوند، از جمله:

• زخم های سطحی: پودرهای ترمیم زخم می توانند برای درمان زخم های سطحی مانند بریدگی ها، خراشیدگی ها و سوختگی های درجه ۱ استفاده شوند.
• زخم های عمیق تر: پودرهای ترمیم زخم می توانند برای درمان زخم های عمیق تر مانند زخم های جراحی، زخم های دیابتی و زخم های فشاری استفاده شوند.

پودرهای ترمیم زخم معمولاً به صورت پودر یا پماد عرضه می شوند. پودرهای ترمیم زخم به راحتی قابل استفاده هستند و می توانند به صورت مستقیم بر روی زخم اعمال شوند. پمادهای ترمیم زخم ممکن است کمی دشوارتر برای استفاده باشند، اما می توانند رطوبت بیشتری را در زخم حفظ کنند.

در اینجا چند نمونه از پودرهای ترمیم زخم رایج آورده شده است:

• پودر اکسید روی: اکسید روی یک ماده ضد التهاب و ضد میکروبی است که می تواند به بهبود زخم کمک کند.
• پودر کیتوسان: کیتوسان یک ماده طبیعی است که می تواند به جذب ترشحات و ایجاد یک سد محافظ بر روی زخم کمک کند.
• پودر آلژینات کلسیم: آلژینات کلسیم یک ماده طبیعی است که می تواند به جذب ترشحات و ایجاد یک سد محافظ بر روی زخم کمک کند.

نکات مهم در استفاده از پودر ترمیم زخم:

• قبل از استفاده از پودر ترمیم زخم، زخم را با آب و صابون تمیز کنید.
• پودر ترمیم زخم را به آرامی بر روی زخم بمالید.
• پانسمان را بر روی زخم قرار دهید.

در صورت مشاهده علائم زیر، فوراً به پزشک مراجعه کنید:

• درد شدید
• تورم شدید
• تب
• ترشحات چرکی از زخم
• خونریزی از زخم